دوستت دارم را 
نثار نگاهت میکنم
وقتی «فصل ویادها» 
را بیاد می آورم
ونگاهم می دود تا ته دشت
آنزمان که
«خانه دوست کجاست»را
به نظاره می نشینم
می خواهم با همین 
سوی
چشمانم
نگاهتان کنم
«دست در آغوش سکوت»
وبیالایم در رنجش
اندوهناک زمانه
«برزلف کرشمه»
شاید به رسم مهر باز آیی
آنگاه که
«بر دوش آفتاب»
هنوز تا شب
زمان زیادی هست

زطفلی سهم من را غم نوشتند

فراق وغصه وماتم نوشتند

مرادادند اندوه یتیمی

محبت رابه کامم کم نوشتند

جوان بودم شکست از غصه پشتم

کمان پشت من راخم نوشتند

به عهد عاشقی با عشق دلبر 

برایم شرحی از مرحم نوشتند

ولی می سوزد از هجرش وجودم

چودر آخر دوسطری کم نوشتند

من وحیرانی عشق توجانا

به چشمم چشمه زمزم نوشتند

تو شک داری به لطف کردگارت

که عشق ما برای هم نوشتند

بیس من دوستت دارم خطا نیست

که گویم شعر ما برجم نوشتند

درزلال آبگینه چشمانت
میتوانم فهمید
که تواز  زمزمه زنجره ها می آیی
دربهارینه فصل بودن
دوستت دارم من
ای تو زیبا رخ فردای کنون
ای تومحبوب ترین فصل جنون
بی تو تامرز فنا خواهم رفت
باتوباعشق وصفاخواهم شد
ای طربناک ترین شعرمن وشور دلم
در ره عشق تو من پا به گلم
پا منه روی دلم
بی تو دلبر بخدا عشق غریبستان است