کنارت
سفره ای می گسترد
دلم از مهر
تا پیاله پیاله
بنوشم از سور
چشمانت
عشق
مهمان کنم
لبهایم را
به
بوسه هایی از
شرم همیشگی ات

#علیرضا_ناظمی

درود و عرض ادب و احترام
به جناب عسکر پور عزیز
در خوانش سه سروده ایشان
اولین مطلبی که رخ نشان می دهد
درک شاعرانه همراه با نگاه هرمونوتیک شاعر است،
که تفسیر به روایت در موضوع شعر راوی کاملن مشهود است شاعر ابتداعن کشف شهود نموده سپس با بکارگیری ترکیبات انتزاعی زبانی در شعر اعتباری بالقوه به شعر خود می بخشد،
این نوع نگرش حاکی از علم ادبی و سطح زبانی بالای شاعر است شاعر ما درد مشاهده شده  خود را  با یک نگاه عینیتی وهمراه کردن نگاه ذهنیت گرایانه در ترکیب شعر خود همراه دارد وبا استفاده از بدعت های خویش در کاربرد واژگانی
باترکیب  آشنا زدایانه دست به روایتی زده که مخاطب خود را در جریان درک وبیان افکار واندیشه شاعرانه خود به یک چالش ذهنی رهنمون میکند تا پس از کش و قوس های درعالم اندیشه ومعنا به جستارهایی دست یابد که  این خود نشان از سطح بالای علم ادبی جناب عسکر پور است.
در هرسه سروده ،شاعر کد گذاری هایی دارد از درد مشاهده شده جامعه اش  ،
واژه هایی نظیر :
حجم سکوت
دهان نفتالین
تنور یائسه
اشارتهایی  متبهرانه است از شاعر که در روایت زبانی با کاربرد اندیشمندانه آنها جلوه بصری زیبایی به شعر بخشیده وچنانکه یک روایت دردناک را بیان می کند وچهر غم آلود اهواز وخطه خوزستان را به نمایش می گذارد در تصاویرها، اما خود یک زیبایی بصری است در سروده ها که بایستی به این نوع نگرش زیبای شاعرانه آفرین ها گفت.
برای جناب عسکر پور موفقیت های روز افزون
خواهانم

علیرضا ناظمی

#سه سروده از محمدباقر عسکر پور

۱- "خرما خوانی"

عشقبازی تنفرِ عجیبی ست
آن چنان که
به دفنِ مرگ ها فکر می کند
چشم ها را دور ریخت
با برهنه
به لیوان های لوط
آب می باخت
شریان های بینای کویر
"حجم ِ سکوت را
قیاس کنید
با پوستِ تاریخ"
کلمه ملک الموت است
وارث سکوت کرده
روزها روزمره گیِ مُکثّر
کلمه کارون بود
از کُنار می بارید
 

۲- "صدای فلزی ِ واژه"

از اهواز
که کفاره ی آرزوهاست
دهانی نفتالینی ارث برده ام
صدای فلزی ِ واژه
ماه در مادر غروب می کند!
 

۳- "فال ِ خون"

خازن ِ جهان
از جریان ِ جیغ سوخت.
تابوتِ کلمات
در سنگدان ِ زن
هضم نمی شود
شهر ناله ی سردخانه یی ست
که بی آسمان ِ عریان
طرح ِ پیرهن اش را
به چاپگر ِ ابر سفارش داد.
غروب
ناخن ِ خورشید را
با روح ِ رود می ساید
دستور تهیه ی ...
اگر تنور، یائسه نباشد
سکه های نور
به مبلمان ِ دهان نمی آیند
آفتاب ِ اجاق کور
مگر چراغ
در سخنرانی ِ چشمک
از تو تشکر نکرد؟
( آزمایش ِ تصادفی ِ عشق! )
شعر، باطلاق ِ کلمات
در حجم ِ آسمان
بر خرمن ِ خودکار خیز
جنین، منجنیق دنیا آورد
حوا، هندسه را چرا می برده
دار بر اسرار ِ کودکی
پارکینگِ دوره ی پاره سنگی.

رنگهای مشکی 
وسیاه
همه بااحساسند
وهنر
آینه هرچه که هست
هرکجا هرچه سیاهی پیداست
رنگ غم تنها نیست
شاید آن گوشه یکی معشوقه
خفته درتنهایی. .....
#علیرضا_ناظمی

به تومحتاجم من
وبه آرامش درآغوشت
ای نگارین دلم
ای که درزمزمه 
گام وکلام
بامن غمزده در  دکلمه ها  همراهی
#علیرضا_ناظمی

درپس این میله ها
درپس آن پنجره
تونگاهت سوی من 
من نگاهم سوی تو
آه درعصری سرد
بازکن پنجره را
غزلی بخوان برای من وخود
غزل عشق و وفا
همصدا باشیدا
بانگاه خسته ات 
باز هم شعربگو
شعرهایی. همه از هم نفسی
ای.......
غزلی بازبخوان
سخنی بازبگو
که سکوتت سرد است
زندگی پردرد است
#علیرضا_ناظمی 

نمی دانم چرا باور نداری 
که دل دربند بند عاشقی هاست
ومن
زندانی
تنهای 
این 
بند
گشایشگر
بیا، بند دلم راتوبگشا، نجاتم ده مرا
زندانی خاموش خود را
#علیرضا_ناظمی

هرصبح وشام نام تو
برلبانم جاری ست
وآنقدر
درخیال 
وصال تو
سرگردانم
که درتوهمم
که من نام ترا صدا می کنم
یاتو
نام مرا صدا می کنی
#علیرضا_ناظمی

نگارا
نازنینا
مهربانا
چه زیبا
صادقانه
مثل رویا
مرا بردی 
به دشت پاک احساس
وخود
درشهرشعرم پانهادی
مرا بردی 
به سیر سیب وگیلاس
نگارا
مثل موجی
درخروشی 
نگارا
چون نسیمی
می وزی ازدشت سبز زندگی ها
برتن خشکیده من
ومن 
این سروسهی قامت رعنا
چه قشنگ 
سایه ام را به تنت می بخشم
تودراین سایه بیا
(دلخوشی ها کم نیست)
شعر داخل پرانتز از هشت کتاب زنده یاد استاد سهراب سپهری می باشد
#علیرضا_ناظمی

من دلداده 
وتو
خاطرخواه
یعنی شود زمانی که
من وتو
درتندباد حادثه ها
دست درحلقه عشق آویزیم
عاشقانه
#علیرضا_ناظمی

عاشق بودم ومرا
به تنفر پیغام دادی
ومن عاشق تر شدم وقتی
دیدم 
باقلم
برلوح معنا
برایم نوشتی. ...دوستت ندارم
#علیرضا_ناظمی