ببند، دروازه های شب را
وببر مرا  به سور غمزه ی چشمانت
تا  بودن را پیمانی ببندیم
پنجه  در پنجه نگاه
این سوی  آن پنجره
ولیعهد خمیازه های چشمانم
می شنوی آواز حنجره ام را
در ماه .
ومی بینی  چگونه  می رقصد در
سایه
  تار به گیسوی مشوش حنایی
بگذار باز کنم برایت گره های درهم تنیده را
آغوش ولرم لب را
تامست شوم از بوی مهلو ومیخک تنت
و آرام ببوسم شمایل قاب قرآن ات
آه
آه
آه
که چقدر زیبا؛  در آمده ای به هیات راه
و قدم می زنی تا صبح ارخالق به تن کوچه

#علی رضا_ناظمی

خودایا راضیون گو راضی به تو

عزیزوم نی یگ وخ ناراضی به تو

مونو دلبر به ام مون تو برسنه

گو هم مون راضی بون هم راضی به تو

برگردان به فارسی

خدایا راضی هستم که تو راضی باشی

دوست ندارم که یک وقت  ناراضی باشی

من ودلبرم را به هم برسان

که هم من راضی باشم وهم تو راضی باشی

ت/ ت /ت...

آمد  مه   تیر  و به چشمان   شد پدیدار
هم  نسترن  با  نرگس  مستش  به گلزار

در   بوستان ها    خنده  بر لب   بلبلانند
بر  شاخساران در  شعف   پروانه  با سار

در  رقص   آمد  شاخه های   بید مجنون
در  شورش  آمد  نغمه های  چنگ  با  تار

شوری به دلها شد  هویدا      از قدومش
در  جنبش  آمد  این سپهر  و  چرخ  پرگار

بینا  شد از نور   حضورش چشم      عالم
هم شد جهان   از   این   تولد  شاد  بسیار

شد  چشمها   روشن   همه   از   مقدم  او
چونکه   میسر   شد   وصال   حضرت یار

هر عارفی شد واله    از  این لطف معبود
هر عاشقی در سجده شد  با چشم پربار

شمس   الهی   شد   هویدا     دیده   بگشا
اینجا  به  ظلمت    روشنا   آمد    پدیدار

 

با سلام درود به شاعر محترم
در مقوله نقد در اشعار کلاسیک آنچه قابل توصیف وبیان است توجه به دونکته است
اول قالب بیرونی یا روساخت
و دوم محتوا وژرف ساخت شعر
در سروده های شاعر محترم  با ساختار غزل
قالب بیرونی شامل عروض ،قافیه
جناب کاوسی ذوق خوب وطبع روانی را دارا هستند،ظرافت های شعر سنتی را از قبیل عروض و قافیه و ردیف را که فرم خارجی وقالب اشعار هستند را خوب می شناسند.
واما فرم درونی شعر شور وشگفتی نابی را جلوه گر نیستند چون با زبان امروزی ومعاصر در قالب غزل، واژه هایی به روز وشاعرانه در خدمت شاعر نیستند نمونه های غزل نئو کلاسیک جناب حسین منزوی وادیب برومند را می توان در قالب کلاسیک واما در کاربرد غنی اشاره کرد.
سرودها علیرغم زیبایی ذهنیت گرایانه بودند واگر نگاه شاعر در سروده ها به محیط پیرامون وفضا سازی عینیت گرایانه در دستور کار ایشان قرار گیرد قطعا اشعار خوب وبه روزی را خواهند داشت.
با آرزوی موفقیت برای شاعر محترم
علی رضا ناظمی

سه سروده از جناب آقای رجبعلی کاوسی قافی 

سروده نخست

چـنان از خاطـرت  گشتم  فـراموش
که  مدهـوشم  زِ  جام درد  مدهوش

زلالــی هــای    گـــرم    خــاطـراتت
درون  سیـنه ی مـن  می زنـد جوش

مـیان   ایـن   هـمه    تـن های   تنـها
می ی تنـهایی ام  را  می کنم نـوش

بـه   بستر   می روم    تنـها   ولـیکن 
خیالت  می شود  بـا من  هـم آغوش

چنان از خود شدم  بیخود کـه گویی
پریـده از سرم هـم عقل و هـم هوش

نـدارم   تـاب   مانـدن  ،  پـای  رفتن
که  بار درد هـایـم  مانـده  بـر  دوش

دلـم   سنگ   صـبوری   شد   بـرایـم
که هرشب شکوه هایم می کندگوش

سروده دوم

تابه گوش جان شنیدم من خطاب عشق را
برگزیدم از برای چشم قاب عشق را

سوختم از آتش عشقی که در دل داشتم
تابه جان خود خریدم التهاب عشق را

بارها بارقص ابرویش اشارت ها نمود
من به طرز دیگری دادم جواب عشق را

تاسحرچشم انتطارو دیده بردر دوختم
تابگویم از برای چشم خواب عشق را

انعکاس صبح در منشورچشمم دیدنیست
تا تماشا می نمایم آفتاب عشق را

قاضی چشمت به کفرم گرچه فتوا داده است
آیه آیه خوانده ام از بر  کتاب عشق را

سروده سوم

اگریک شب نگاهت ماه من بود
خیالت تاسحر همراه من بود

به هنگام عبور از ظلمت شب
دوچشمت شب چراغ راه من بود

میان  بازی  شطرنج  عشقت
هراسان از پیاده شاه من بود

ز رقص دست من تاشانه ی تو
گناه از پنجه ی کوتاه من بود

شب و تردید و تنهایی و طوفان
همیشه همره ناگاه من بود

چنان که کشتی بی بادبانی
به دست موج لنگرگاه من بود

اگر فریاد من در باد گم شد
سکوتم ناله ی جانکاه من بود

در آن پس لرزه های  نا امیدی
حباب روی دریا آه من بود

خدا را در  دل  آیینه  دیدم
که تنها رهنمای راه من بود

لحظه هایم
همه
      یک غم دارد
بوسه ای
     با بغلی
حس ترا
کم دارد
#علی رضا ناظمی

گره زدم به دل این  آیه های چشمانت
وغرق شد دل من در سکوت پنهانت
بگیر از تن من خستگی فردا را
که جان نمانده به تن از غروب مژگانت

تنها دارایی من
در سکوت شبهای تار
که /سهم هیچکس نخواهد شد
فریاد مرگ است

با درود و سلام

سروده های مینیمال ، کوتاه ،کمینه گرایی ،یک سبک است که بر پایه فشردگی بنیان شده است و ایجاز محتوای اصلی این گونه اثر هاست .

در این گونه اشعار و سروده ها فقط عناوین ضروری اثر آن هم در کم ترین و کوتاه ترین شکل خود باقی می ماند ، بر همین اساس گزیده گویی از خصائص این ژانر ادبی است .
از این نمونه اشعار سروده های محمد زهری را که از پیشگامان شعر مینیمالیسم ایران محسوب می شود می توان دید .

سبک های آوانگارد شعر معاصر همچون موج ناب وموج سوم نیز تحت تاثیر تفکرات مینیمالیستی شکل گرفته اند.

در سروده های بانو آزیتا نژاد محمدی مطالب زیر مشاهده شد:
ایجاز بخوبی رعایت شده بود

اندیشه ورزی در سروده ها کمتر رخ نمایی داشت.
بیشتر شاعر تحت تاثیر احساسات  در پرداخت روایت زبانی کار خود را پیش برده بود..

شعرها با اینکه یک جریان معرفت شناسی ویژه بیانی در زبان و کارکردهایی برخاسته از نیازهای کلامی بودند و در نهایت ایجاز سروده شده بودند اما از عنصر حس آمیزی کمتر بهره مند بودند.
دیدگاه شاعرانه بانو نژاد محمدی قابل قبول بود مبنی براینکه با دید فلسفی در پرتو تخیل در ذهن تصاویر بدیعی را خلق کند
ابهام ،ایهام وآشنایی زدایی وکاربرد تصور و تصویر از عناصر و مولفه های شعری هستند هر چقدر شاعر بتواند از این تکنیک ها به خوبی در شعر استفاده ببرد
خروجی تکنیکی قابل قبولی در موتیف ها خواهد داشت که با ظهور وبروز آن می تواند در شعر تجلی بهینه ای داشته باشد.
دیدگاه  متأثر از مرگ وبیان آن در سروده ها مشهود ودر تکرار هستند.
برای شاعر محترم آرزوی موفقیت دارم
با احترام
علی رضا ناظمی

چهار سروده بانو آزیتا نژاد محمدی
#یک

مردگان را
از تابوت بدرقه می کنیم
بر زبان
به خانه باز می گردانیم

#دو 

آغوش تو
گور من
برگرد وقت مردن است

#سه

پرنده زخم هایش را
بال می زد
من آرزوهای زخمی را

#چهار 

از گندم زار بوی پدر
از داس ها
بوی مرگ در ظهر خرداد ماه...

صدای/ خمیازه هایم
در پوسته تختخواب

__دنگ دنگ دنگ

آب تنی در تشت اندیشه
اعلان باران
برای/ شیروانی های خسته

جیغ شبنم روی برگ ها
در نامه صبح
برای نوشیدن شهدی از
لبان زنبور خورشید

# علی رضا _ ناظمی