مرا به فصل صداقت شبی تو مهمان کن
کنار جاری اندیشه های پاک و زلال
ببر مرا به شب انقلاب چشمانت

به دلم مرثیه هایی زسوگ می خوانند

صدای ضجه بلند است در شبانگاهم

مرا به سوی تنوری  زهُرمِ غم نبرم

مرا به سمت ملال، ازدحامِ غم نبرم

مرا به شُرب مدامِ مِی اَلم نبرم

مرا به سور سراب تَوهّمم نبرم

مرا بیا عزیز نگارم  ببر به سوی چمن

مرا بیا  زمحبت بگو کلام وسخن

مرابیا ببر از کنج این حصار مِحَن

مرا بیا تو ببوس از سه کنج کام ودهن

به چشم ناز خودت هم مرا تو مهمان کن
شهید کشته آن دیدگان بی تابم

#علی رضا ناظمی

بگذر تو از خطای من وعفو  ما بکن
رحمی زلطف خویش براین بی نوا بکن
ای آنکه مهر توست فزون از هزار بار
یک بار عفو بنده  برای خدا بکن
سر در گریبانم  وبر دل ملال هاست
گرد ملال پاک ز دامان ما بکن
رنجیده خاطری قبول، ولی از سرکرم
یک گوشه چشم، رحم به من از وفا بکن
قصدم نبوده آنکه تو را رنجشی رسد
حق داری، عذر خواهم و دفع بلا بکن
باور کن که نیت من بد نبوده است
غمگینی و ملول دلت را رضا بکن
من شرمسارم که دلت را شکسته ام
ای دل شکسته رحم بر این آشنا بکن
از من اگر که خسته شدی میروم ولی
جرمم ببخش و خنده خود بر ملا بکن
لبخند مهربان تو من را بس است بس
یک خنده کن، بارها زدلت غم جدا بکن
یک‌بار تو ببخش، اگر صد دلیل هست
پس صد هزار بار گذر از خطا بکن
یک عمر نوکری در خانه ات کنم
با یک نگاه خادم خود را صدا بکن
(ناظم) به لطف بی حدایشان قسم بخور
در محضرش تو دین خودت را ادا بکن