زخمه ای/
 بر سه تار سکوت
در کسوتی گنگ 
از هجوم هجمه های هجا
تاریِ کفش های مترسک،
و پاهای/
بی حوصله

جغد پیر شوم
غارغار غم انگیز
و سایه ی تکه ابرهای تاریک
بر گستره وطن
در طلوع اشغال مزرعه
پایکوبی اسب  ،
 و رقص بلدرچین
در زوزه ی مرگ
شکار شیر /
در وسعت آینه
و مرگ دارکوب ،
بر فراز لانه 
که شلیگ گلوله
سیاهی سوگ ،
غربت،
غ
م
در چنبره ی تاک
بر همین حوالی درخت ها

پریشانی گیسوی بید در باد
خلسه ای ظهر گاهی
در بهتی ناباورانه
از اشک، از تردید
قحط نان، آب
و سفره پیراهن چرکین مترسک ها ،
به مهمانی خویش
گنجشک های 
خیس را

وهنوز
سفره دلم پهن است
توی
وسعت سبز باغ
وهنوز
حس می کنم
طعم تند دارچین را
توی لیوان های بخار آلود چای
آنگاه که گامهایت
میان معرکه ظهور می کنند
و
چشمهایت هوای
باغ را عوض می کنند
وقتی طعم گس
دلتنگی هایت را واگویه می کنی
آفتاب از پهنای شیشه بر فرش ها
ردی نور آگین زده
صدای گنجشک ها
ذهنم را قلقلک می دهد
بوی عطر ریحان تازه
که توی آبکش می رقصد
دلم را جابجا می کند
میان تبسم طربچه ها
و زوزه های شاهی ها
نانهای توی سفره
دور از تو به من چشمک می زنند
وحوصله غذا از سر اجاق گاز سر می رود
می خندی ومرا
نمک گیر
می کنی
در ضیافتی شاعرانه