برمدار خورشید ایستاده فرازمند با بهتی ناباورانه
به کدامین واژه ها
بشارت باران برای سبزه زار در دکلمه ها
به بازتاب اند.
جلوه گر در تصویرهای
فرتوت که
به نگاه گاه گاهی
دل را به وفور برهنه آیینه ها در فواره های
ابدی به گلایه ای از
قرنی درگلو مانده
و درسوگ نشسته
شاید برای بازدیدن پنجره ها زمانی به انتظار
باد با تازیانه ای
به رسم مهر اند
تا بنوازند آخرین نت
تراژیک بغض گلو گیر
مرا در فربهی
تازِش قرون متمادی
#علیرضا_ناظمی
دیده واکن که ببینی در بهارت خوبتر
رونق باغ و گل و این جو کنارت خوبتر
در بغل گیر از محبت تُرنه های لاله را
بوسه زن بر طلعت جانان نگارت خوبتر
#علیرضا_ناظمی
مرا اینجا بهشت جاودان است
حریم ش جلوه ای از لامکان است
پل خواجو صفای چشمه ساران
شکوه و رونق نصف جهان است
#علیرضا_ناظمی
هوای
دیدنت دارند
هر دم دیدگان من
کجایی
تا نسیم دلکشت
رامم کند
آرام
درهرصبح
#علیرضا_ناظمی
یارب نکند که دوست نالان بینم
یا اینکه غمین جمله ایشان بینم
صد بار اگر کووید نوزده برسد
من زنده و با نشاط یاران بینم
#علیرضا_ناظمی
از نشاط صبحتان ما هم نشاطی یافتیم
وَز دم گرم شما ما سور و ساطی یافتیم
بر لبان ماهتان لبخندهای خوب رنگ
از گل روی شما خطِ سراطی یافتیم
#علیرضا_ناظمی
در محضر دوست جان فدا خواهم کرد
از رنجش خاطرش ابا خواهم کرد
درمسلک قرب او به جانبازی و مهر
حق آنچه بُوَد همان ادا خواهم کرد
#علیرضا_ناظمی
کنارت
سفره ای می گسترد
دلم از مهر
تا پیاله پیاله
بنوشم از سور
چشمانت
عشق
مهمان کنم
لبهایم را
به
بوسه هایی از
شرم همیشگی ات
#علیرضا_ناظمی
درود و عرض ادب و احترام
به جناب عسکر پور عزیز
در خوانش سه سروده ایشان
اولین مطلبی که رخ نشان می دهد
درک شاعرانه همراه با نگاه هرمونوتیک شاعر است،
که تفسیر به روایت در موضوع شعر راوی کاملن مشهود است شاعر ابتداعن کشف شهود نموده سپس با بکارگیری ترکیبات انتزاعی زبانی در شعر اعتباری بالقوه به شعر خود می بخشد،
این نوع نگرش حاکی از علم ادبی و سطح زبانی بالای شاعر است شاعر ما درد مشاهده شده خود را با یک نگاه عینیتی وهمراه کردن نگاه ذهنیت گرایانه در ترکیب شعر خود همراه دارد وبا استفاده از بدعت های خویش در کاربرد واژگانی
باترکیب آشنا زدایانه دست به روایتی زده که مخاطب خود را در جریان درک وبیان افکار واندیشه شاعرانه خود به یک چالش ذهنی رهنمون میکند تا پس از کش و قوس های درعالم اندیشه ومعنا به جستارهایی دست یابد که این خود نشان از سطح بالای علم ادبی جناب عسکر پور است.
در هرسه سروده ،شاعر کد گذاری هایی دارد از درد مشاهده شده جامعه اش ،
واژه هایی نظیر :
حجم سکوت
دهان نفتالین
تنور یائسه
اشارتهایی متبهرانه است از شاعر که در روایت زبانی با کاربرد اندیشمندانه آنها جلوه بصری زیبایی به شعر بخشیده وچنانکه یک روایت دردناک را بیان می کند وچهر غم آلود اهواز وخطه خوزستان را به نمایش می گذارد در تصاویرها، اما خود یک زیبایی بصری است در سروده ها که بایستی به این نوع نگرش زیبای شاعرانه آفرین ها گفت.
برای جناب عسکر پور موفقیت های روز افزون
خواهانم
علیرضا ناظمی
#سه سروده از محمدباقر عسکر پور
۱- "خرما خوانی"
عشقبازی تنفرِ عجیبی ست
آن چنان که
به دفنِ مرگ ها فکر می کند
چشم ها را دور ریخت
با برهنه
به لیوان های لوط
آب می باخت
شریان های بینای کویر
"حجم ِ سکوت را
قیاس کنید
با پوستِ تاریخ"
کلمه ملک الموت است
وارث سکوت کرده
روزها روزمره گیِ مُکثّر
کلمه کارون بود
از کُنار می بارید
۲- "صدای فلزی ِ واژه"
از اهواز
که کفاره ی آرزوهاست
دهانی نفتالینی ارث برده ام
صدای فلزی ِ واژه
ماه در مادر غروب می کند!
۳- "فال ِ خون"
خازن ِ جهان
از جریان ِ جیغ سوخت.
تابوتِ کلمات
در سنگدان ِ زن
هضم نمی شود
شهر ناله ی سردخانه یی ست
که بی آسمان ِ عریان
طرح ِ پیرهن اش را
به چاپگر ِ ابر سفارش داد.
غروب
ناخن ِ خورشید را
با روح ِ رود می ساید
دستور تهیه ی ...
اگر تنور، یائسه نباشد
سکه های نور
به مبلمان ِ دهان نمی آیند
آفتاب ِ اجاق کور
مگر چراغ
در سخنرانی ِ چشمک
از تو تشکر نکرد؟
( آزمایش ِ تصادفی ِ عشق! )
شعر، باطلاق ِ کلمات
در حجم ِ آسمان
بر خرمن ِ خودکار خیز
جنین، منجنیق دنیا آورد
حوا، هندسه را چرا می برده
دار بر اسرار ِ کودکی
پارکینگِ دوره ی پاره سنگی.
رنگهای مشکی
وسیاه
همه بااحساسند
وهنر
آینه هرچه که هست
هرکجا هرچه سیاهی پیداست
رنگ غم تنها نیست
شاید آن گوشه یکی معشوقه
خفته درتنهایی. .....
#علیرضا_ناظمی
